علایم ابتلا به اوتیسم
علایم و نشانه های اوتیسم بیشتر اوقات قبل از سن 3 سالگی شروع به ظهور میکنند. در اوایل والدین کودک مبتلا به اوتیسم متوجه میشوند که کودکشان شروع به بیماری اوتیسم صحبت کردن نکرده و مانند سایر کودکان هم سنش رفتار نمیکند. اما اینکه کودک مانند سایر کودکان و در سن آنها شروع به صحبت کرده و بعد مهارتهای کلامی خود را از دست دهد، نیز ممکنست. علایم اوتیسم شامل:
-تاخیر در یادگیری صحبت کردن و یا اصلا صحبت نکردن.
-کودک ممکن است ناشنوا بنظر برسد حتی اگر آزمایش شنوایی سنجی را طی کرده و نتایج آزمایش شان نرمال باشد.
-انواع رفتارها، علایق و بازیهای تکراری. برای مثال تاب خوردن مداوم، علاقه غیرطبیعی به بعضی از اشیاء و ناراحت شدن در صرت تغییر برنامه روتین زندگی.
-ناتوانی در گفتن اسم، برقراری ارتباط چشمی، اجتناب از نوازش شدن و بقل شدن و یا کمک نخواستن.
-ناتوانی از شروع مکالمه و صحبت با دیگران و یا عدم توانایی در حفظ مکالمات.
-حساس بودن به نور، صدا و یا لمس شدن و در عین حال بی توجه به درد.
-عادات غذایی عجیب، همچون خوردن تعداد کمی از انواع غذا و یا خوردن مواد غیرخوراکی همچون گچ یا خاک.
-رفتار خودزنی مثلا کوبیدن سر به زمین یا دیوار و یا با دست ها.
-کودکان مبتلا به اوتیسم در رفتار با دیگران مشکل داشته باشند. زمانیکه این کودکان بزرگتر میشوند بعضی از آنها ممکن است بیشتر علاقه ارتباط با دیگران داشته و کمتر دچار پریشانی شوند.
اغلب کودکان مبتلا به اوتیسم در یادگیری علم و مهارت کند بوده و بعضی از آنها نشانه هایی از هوش پایین را نشان میدهند.تعدا کمی از کودکان مبتلا به اوتیسم توانایی های بالایی داشته و مهارتهای مثال زدنی در بعضی از مهارت های خاص همچون هنر، موسیقی و یا ریاضی از خود نشان میدهند.