با دقت آیه 20 سوره حدید مطالعه فرمایید؛
اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِینَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَتَکَاثُرٌ فِی الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ الْکُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ یَهِیجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَکُونُ حُطَامًا وَفِی الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿20﴾
بدانید که زندگى دنیا در حقیقت بازى و سرگرمى و آرایش و فخرفروشى شما به یکدیگر و فزونجویى در اموال و فرزندان است [مثل آنها] چون مثل بارانى است که کشاورزان را رستنى آن به شگفتى اندازد سپس خشک شود و آن را زرد بینى آنگاه خاشاک شود و در آخرت [دنیا پرستان را] عذابى سخت است و [مؤمنان را] از جانب خدا آمرزش و خشنودى است و زندگانى دنیا جز کالاى فریبنده نیست (20)
همانطور که مشاهده می فرمایید خداوند زندگی دنیا را به پنج مرحله زیر تقسیم نموده است:
1- لعب: بازی
2- لهو: سرگرمی
3- زینه: آرایش
4- تفاخر بینکم: فخر فروشی
5- تکاثر فی الاموال و الاولاد: فزون جویی در اموال و فرزندان
واقعیت امر این است که این مراحل چندگانه هر کدام به ترتیب از ابتدا تولد اتفاق می افتد. مرحله اول که بازی است، از تولد تا 7 سالگی را شامل می شود.
مرحله دوم؛ سرگرمی؛ بین 8 تا 16 سالگی است
مرحله سوم؛ آرایش؛ 16 تا 24 سالگی انسان است
مرحله چهارم؛ فخر فروشی معمولاً از 24 تا 32 سالگی است
و مرحله پنجم؛ تکاثر اموال و اولاد از 32 به بعد اتفاق می افتد.
به ظاهر نقش والدین در مرحله اول و دوم است که فرزندشان مراحل کودکی و نوجوانی را سپری می کند و نقش چندانی در تعیین آینده خود ندارد و تابع محیط چیده شده پیرامون خود است. اما باتوجه به مواردی که قبلاً بیان نمودیم(تا 7 سالگی سن تربیت و از 7 تا 14 سن آموزش) متوجه این موضوع خواهیم شد که آینده کودک برگرفته از همین سالهای ابتدایی است.
هفت سال اول بازی و بازیگوشی اما در چه محیطی؟ درست است که کودک آزاد است اما آزادی وی گزینشی و با مدیریت والدین است.
هفت سال دوم سرگرمی است. زبان ارتباط با کودکان در قالب شعر، قصه، اسباب بازی و... می باشد. در هفت سال دوم بازیها و اسباب بازیها و نحوه آموزش صحیح به کودک نقش بسزایی داراست.
در مورد سه مرحله بعد انشالله در فرصت مناسب توضیحاتی ارائه خواهم نمود.
تا چهل سالگی خیلی مهم است و بعد از آن مهم تر!
سحرگه رهروی در سرزمینی
همی گفت این معمّا با قرینی
که ای صوفی شراب آنگه شود صاف
که در شیشه بر آرد اربعینی
حَتىَّ إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً ....... سوره الأحقاف آیه 15
و هنگامی که انسان به مرحله رشد و شکوفائی تامّ رسید و چهل سال بر او بگذشت ..........
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
إنّ العَبدَ لَفی فُسْحَةٍ مِن أمرِه ما بَینَهُ و بینَ أربعینَ سَنةً؛ فإذا بَلَغ أربعینَ سَنةً أوحَی اللهُ عزَّوجلَّ إلَی مَلَئکَتِه: إنّی قد عَمَّرتُ عَبدی عُمرًا فَغَلِّظا و شَدِّدا و تَحَفَّظا و اکتُبا عَلیهِ قَلیلَ عَمَلِه و کَثیرَهُ و صَغیرَهُ و کَبیرَه!
«بنده تا سنّ چهل سالگی مورد عفو و مغفرت پروردگار است؛ و زمانی که به این سنّ رسید خدای متعال به دو ملک رقیب و عتید که موکّل بر اعمال و کردار او هستند وحی می‌فرستد: من به تحقیق به بنده‌ام عمر کافی جهت کسب معرفت و بلوغ عقلی عنایت کردم، از این پس دیگر او در کردار و اعمالش رها و آزاد نیست، بر او سخت گیرید و هر آنچه از او سر می‌زند کم یا بسیار دقیقاً ثبت و ضبط نمائید!»
إذا بَلَغ الرَّجُلُ أربعینَ سَنةً و لَم یَتُبْ مَسحَ الشَّیطانُ وَجهَهُ بِیَدهِ و قالَ: بِأبی وَجهُ مَن لا یُفْلِح!
«چنانچه شخصی به سنّ چهل برسد و بسوی خدا بازگشت ننماید، شیطان پیشانی او را مسح نماید و گوید: پدرم فدای تو باد که دیگر رستگار نخواهی شد!»
والدین محترمی که به چهل رسیده اید؛ اگر تا بحال استعداد صلاح و هدایت را در خود بوجود نیاورده ایم، وصول به مرحله سعادت و فوز برایمان مشکل خواهد شد. دریابیم زمان باقیمانده که هیچ خبری از کم آن نداریم!!!
ناگهان بانگی برآمد خواجه مرد!!!!!