خاطره ای از شهید ابراهیم هادی :

ابراهیم در یکی از مغازه های بازار مشغول کار بود .یک روز ابراهیم را

در وضعیتی دیدم که خیلی تعجب کردم ؛ دو کارتن بزرگ اجناس روی

دوشش بود .

جلوی یک مغازه کارتن ها را روی زمین گذاشت .

وقتی کار تحویل تمام شد ،جلو رفتم و سلام کردم .

بعد گفتم : آقا ابرام ،برای شما زشته ؛ این کار باربرهاست نه کار شما !

نگاهی به من کرد و گفت :کار که عیب نیست ،بیکاری عیبه!

این کاری که من انجام میدم برای خودم خوبه!

مطمئن میشم هیچی نیستم ،جلوی غرورم رو میگیره.

گفتم :اگه کسی شمارو اینطور ببینه خوب نیست ، تو ورزشکاری و ....

خیلی ها می شناسَنت .

ابراهیم خندید و گفت : ای بابا ،همیشه کاری کن که اگه خدا

تو رو دید ،خوشش بیاد ؛ نه مردم !