احترام به قرآن

یکی از علمای اصفهان می گفت : با عده ای برای حج به مکه مشرف شدیم ، در مدینه یک نفر از ما در گذشت . پس از دفن ، مجلس ترحیمی تشکیل دادیم و یکی از قاریان اهل تسنن را برای خواندن قرآن به مجلس دعوت کردیم . قاری آمد و نشست اما قرآن نمی خواند . به او گفتیم : بخوان .

قاری گفت : شما مشغول حرف زدن هستید ، تا ساکت نشوید قرآن نمی خوانم .

همه ساکت شدیم ولی باز هم قرآن نخواند . گفت : طرز نشستن شما متناسب با مجلس قرآن نیست . لذا همه دو زانو نشستیم ، دیدیم باز هم قرآن خواندن را شروع نمی کند . گفتیم : بخوان .گفت:  هنوز مجلس برای قرائت قرآن مهیا نشده است ، زیرا در دست بعضی چای و سیگار مشاهده می شود . ما چای و سیگار را کنار گذاشتیم و قاری آیه ای از قرآن را تلاوت کرد و مجلس را ترک گفت .

آیه ای که او تلاوت کرد آیة 204 سورة اعراف بود :

وَإِذَا قُرِىءَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُواْ لَهُ وَأَنصِتُواْ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ

هنگامی که قرآن خوانده می شود به آن گوش فرا دهید و ساکت باشید ، باشد که مورد رحمت قرار گیرید(1) .

قال الصّادق (علیه السّلام) : یجب الانصات للقران فی الصّلوه و فی غیرها و اذا قرا عندک وجب علیک الانصات و الاستماع(2).

امام صادق (علیه السّلام) فرمود : بر تو واجب است که در نماز و غیر نماز در برابر شنیدن قرآن سکوت کنی و هنگامی که نزد تو قرآن خوانده شود ، لازم است سکوت کردن و گوش فرا دادن .

پی نوشت ها :

1 - سیمای فرزانگان.

2 - تفسیر نمونه، ج7، ص70.